De Hoofd Stad en de Hoogste Berg

Reisdag

Dinsdagochtend was het dan eindelijk zover: mijn eerste solo reis! Afscheid genomen van Monika en de kids, raar idee dat ik hen nu ook een maand niet zie, net zolang als ik tot nu toe bij ze ben geweest. Honden gedag gezet en vervolgens heeft Harmen mij in Tiaro gebracht. Om 07.15u was de bus er en na een knuffel van Harmen ook hem gedag gezegd. Lief dat hij mij heeft gebracht; ze doen zoveel voor mij, dat vind ik echt bijzonder en dat blijf ik bijzonder vinden. In elk geval, in de bus gestapt die ik welgeteld deelde met nog één andere mevrouw en de chauffeur. De chauffeur had er flink het gas in en om 10u waren we al op het vliegveld van Brisbane, terwijl ik pas om 14u vloog. Dus even wat tijd overbruggen tot het 13.30u was en we konden boarden. Het was een klein vliegtuig en ik had een driezit voor mijzelf. Tijdens de vlucht van 1,5u lekker uit het raam gekeken op zoek naar bekende dingen van het land (onmogelijk) en om 16.50u plaatselijke tijd (het is hier een uur later dan bij Harmen, dus tien uur verschil met NL) landden we in de hoofdstad van Australië: Canberra! Hier met een shuttlebus naar Canberra City YHA gegaan, mijn hostel. Dit hostel heeft een duidelijk georganiseerde uitstraling en daar houd ik van. Het is een grote keten hier in Australië, dus als het bevalt kan ik lid worden en met korting boeken, maar dan moet ik natuurlijk wel gebruik maken van de YHA hostels. Dit hostel is in elk geval groot, heeft een praktische en grote keuken, een klein zwembad en sauna in de kelder, een dakterras en een louncheroom. Sleutelpas gekregen voor mijn dormitory en naar de tweede verdieping gegaan. In kamer 220, waar in totaal acht bedden staan, waren op dat moment vijf bedden bezet, met mij erbij dus zes. Een Australische meid, Chinese, Indische, Duitse en een Nederlandse. Direct leuk contact gekregen met de Australische Rachel en de Nederlandse Anna. Nadat ik mijn bed had opgemaakt en mijn koffer wat praktischer had ingedeeld (moest immers zo min mogelijk wegen voor de vlucht), ben ik samen met Rachel en Anna een café onder het hostel ingedoken voor de backpack aanbieding: pizza en een pint voor $10, dat is er goedkoop en het was ook heerlijk. Rond 21u was ik echter zo ongelooflijk moe van deze reisdag dat ik gedag heb gezegd en terug naar de kamer ben gegaan en mijn bed ben ingedoken.

Canberra

Rond 07u werd ik wakker, gelukkig geen last gehad van anderen vannacht ondanks dat we dus met acht meiden op een zaal lagen. Rustig opgestaan, backpack ingepakt en op pad gegaan. Het YHA hostel ligt in het City Centre, maar dat is nu juist niet wat ik vandaag van de stad wilde bekijken. Dus richting het Burley Griffin Meer gelopen en ontbeten aan de kade met uitzicht op de overkant: de Parliamentary Zone met de regeringsgebouwen, bibliotheek, het gerechtshof en parken. Rondom het meer loopt een park en terwijl ik hier zat te ontbijten zijn er immens veel hardlopers en fietsers voorbij gekomen. Populaire route blijkbaar en grappig voor mij om te zien. Zelfs joggende moeders achter een buggy die in het gras beenspieroefeningen gingen doen. Deze ochtend begon de dag bewolkt dus voor sporten ideaal, de temperatuur was ook nog niet heel warm met 20-25 graden. Na mijn ontbijtje de grote brug overgestoken en aangekomen in de Parliamentary Zone: een groot driehoekig gevormd gebied met alle belangrijke gebouwen van de Australische regering, het gerechtshof, de ambassades etc. Aan de overkant van mijn ontbijtplek gezeten en gekeken naar roeiers die bezig waren op het meer. En toen kwam onverwachts Anna naast mij zitten: zij was op weg naar de National Gallery of Australia, een kunstgallerie. Omdat ik nog niet echt een mega plan de campagne had ben ik met haar meegegaan. Gezellig in het Nederlands gepraat en langs de waterkant en door het park naar het museum gelopen.

Art Gallery

De entree tot de galerij was gratis, maar helaas mochten tassen en fototoestellen niet mee naar binnen. Maar geen nood, mijn mobiel in mijn zak gestopt en daar een aantal foto's mee gemaakt (foei). Het museum bevatte een grote afdeling met Aboriginal kunst: erg indrukwekkend om te zien. Ze hebben echt een eigen steil en werken veel met de kleuren van de aarde. Bovendien komt in bijna elk schilderij de stippel structuur naar voren: ze vullen de ruimtes in schilderijen op met stippels om het op die wijze kleur te geven. Vaak gebeurde dit niet met een kwast, maar met een stok met wat grasvezels eraan. Dus de stippelmethode zagen we veelvuldig terugkomen. Zowel op canvas schilderijen, houten planken, schilden en maskers. Boeiende tentoonstelling. Hierna doorgelopen naar een modernere afdeling met onder andere schilderijen van Andy Warholl en Jackson Pollux, bijzonder om deze schilderijen in het echt te zien nadat ik zoveel erover heb behandeld tijdens kunstgeschiedenis e.d. Zo ruim een uur door het museum gelopen. Daarna afscheid genomen van Anna: zij vertrekt met de bus naar Melbourne.

Parliament House

Ik ben van het museum doorgelopen naar het park gebied en vervolgens naar het Old Parliament House: een groot statig wit gebouw. Niet hierin gegaan maar de route vervolgd door de tuinen van dit parlement naar de heuvel waarop het huidige parlementshuis staat. Een aardige tocht omhoog op de Capital Hill. Ondertussen was het 12u en was de lucht opengebroken en de zon scheen warm en vel. Een warme klim dus. Aangekomen bij het Parliament House hier naar binnen gegaan: controle van tas en door detectiepoortje. Plattegrond gekregen bij het informatiepunt en vervolgens het parlementshuis bekeken. Interessant om te bekijken, meerdere verdiepingen vol staatsieportretten e.d. Ook overal waren bewaking mannetjes te bekennen. Je mocht foto's maken maar ze hielden je goed in de gaten. Moet ook als je beseft dat de regering in de gebouw zetelt. Er waren in totaal drie vergader zalen: de Great Hall, stond op dit moment niets in dus ik weet niet precies waar het voor gebruikt wordt. Vervolgens heb je de zaal van de Senaat en de zaal van de Representatives. De zaal van de Senaat was toegankelijk voor publiek, al moest ik wederom mijn tas inleveren. In de zaal aangekomen bleek er zitting te zijn: dus zo 20 minuten geluisterd naar redevoeringen van de regeringspartij en de oppositiepartij over een bepaalde medicatie wet. Redelijk saai om te volgen, maar bijzonder dat ik dit zo heb meegemaakt. Hierna nog naar het dak gegaan voor schitterend uitzicht op het stadscentrum.

Ik had geen zin om via dezelfde route terug te lopen, dus ik besloot uit de parlementszone te gaan en de Lennox Gardens in te duiken. Hier had ik mooi uitzicht op het westelijke deel van het meer en op de Black Mountain met de Thestle Tower, schijnbaar een van de kenmerken van deze stad. De zendmast/toren springt in elk geval wel in het oog, dus wat dat betreft hebben ze gelijk. Na zo even gewandeld te hebben terug gelopen naar de brug. En wat zag ik daar: de beroemde fontein stond aan (Captain Cook Memorial Water Jet)! Metershoge waterstralen werden de lucht in gespoten. De brug overgestoken en heerlijk in de dampdruppels van de fontein gezeten, uitrusten van mijn lange wandeldag. Nadat ik een Nederlands echtpaar nog even de weg had gewezen richting het hostel gelopen. In het hostel even gezwommen en daarna gezellig op mijn kamer zitten kletsen met nieuwe kamergenootjes: alle Chinezen zijn weg en in plaats daarvan hebben we nu twee Duitse zusjes, twee Zwitserse meiden, Rachel, Sofia en de Indiase Priiti. Gezellig zo met elkaar.

Australian War Memorial

Een must see in de hoofdstad is het oorlogsmonument: een groot gebouw in lijn met het parlement, waarin een groot museum is over al het oorlogsverleden van Australië. Vanzelfsprekend eerste en tweede wereldoorlog, maar ook oorlogen hiervoor en vandaag de dag. Omdat ik krenterig ben en mijn geld liever uit wil geven aan tours, besloot ik niet met de bus maar opnieuw lopend te gaan. Dus na 30 minuten lopen kwam ik aan bij het monument. Voor het gebouw loopt een grote parade weg, met daarlangs kleine monumenten gericht aan bijv. Korea. Bij elk van deze monumenten stond een groep soldaten, als een soort eerbetoon. Rond 10u kwam ik aan bij het Memorial. Een mooi statig gebouw, en prachtig hoe alles in één lijn is gebouwd tot aan het parlementshuis toe. De toegang was gratis maar ook hier moest ik mijn tas inleveren. Gelukkig mocht het fototoestel wel mee. De route leidde langs verschillende zalen, met daarin exposities van materiaal en schilderijen en foto's uit verschillende oorlogen. Vervolgens gekozen om naar de zaal van de eerste en tweede wereldoorlog te lopen. Erg indrukwekkend om dit allemaal te zien, vanuit Australisch oogpunt wat zeer verschillend is dan onze Europese visie. Na de zalen te hebben bekeken, ben ik als afsluiting langs de wand met namen gelopen, meterslange wand rondom een waterplas met daarin een eeuwige vlam als eerbetoon. Bijzonder, ook omdat er meerdere oude mensen liepen die zichtbaar geëmotioneerd waren. Zoiets raakt je...

Mount Ainslie

Rond 12u was ik klaar met het Memorial en was ik aan het twijfelen wat ik wilde doen. Op mijn lijstje staat al vanaf het begin Mount Ainslie. Het probleem is echter dat hier geen bus heengaat en het volgens mijn gps een wandeling is vanaf het hostel van ruim anderhalf uur. Heb ik dat er voor over? Nu moest het schijnbaar zo zijn dat het War Memorial aan de voet van de berg ligt. Dus dat scheelde mij twintig minuten lopen. Ik besloot om aan de tocht te beginnen omdat ik er nu zo dichtbij was. Als het te zwaar zou blijken te zijn kon ik altijd terugkeren. Wat niet zo handig was, is dat ik sandalen droeg. Gevalletje van 'niet zo slim Charissa'. Maar het pad, er was gelukkig een pad, zag er goed uit. Wat ook niet zo handig was, was dat het precies midden op de middag was en dus op z'n warmst. Maar daar laat Charissa zich niet door tegenhouden. Dus mijn flesje gevuld en aan de klim begonnen. Aan het begin van de route was het pad best oké, maar des te verder ik kwam des te meer het een geitenpad werd. En dan zijn sandalen niet echt handig. Of een jurkje, of een rugzak op je rug. Daarom mijn mp3 speler gepakt en keihard Muse opgezet, zodat ik een ritme had om op te lopen. Ondertussen werd ik meerdere keren ingehaald door sporters die de berg voor de beweging beklimmen. Focus Charissa, laat ze maar gaan, doe het in je eigen tempo. Na twee keer een korte pauze te hebben gehad, even adem happen en water drinken, kwam dan eindelijk het einde in zicht: het uitkijkplatform. En na 843m was ik dan eindelijk boven: buiten adem, knalrood en kapot. Hoezo slechte conditie? Mezelf even tijd gegeven om op adem te komen en vervolgens geluncht met mijn meegebracht croissantje. En toen had ik eindelijk weer energie om alles te verkennen. De klim was de moeite waard, prachtig uitzicht op de stad en de omgeving. Ook bijzonder om de 'lijnen' van de gebouwen te zien, een ontwerp waar over na is gedacht. Ondertussen kwamen er ook andere mensen aan, via een andere route, met de auto: boeh. Hoewel het een zware prestatie was, vond ik het leuk om te doen. Rond 14u aan de terugtocht begonnen op voeten in sandalen die eigenlijk niet meer wilden. En dan moet je over een smal paadje met losse stenen naar beneden gaan, niet te snel en oppassen voor uitglijden. Ook een heel avontuur. Gelukkig ging de terugreis was sneller waardoor ik rond 15u weer beneden was. Even heerlijk op een bankje gelegen en naar de lucht liggen staren. Vandaag was het een licht bewolkte dag en des te later het wordt des te meer de lucht dichttrekt. Dit was voorspelt, dus ik hoop dat ze wat regen krijgen. Maar niet voordat ik in mijn hostel ben, haha. Flesje gevuld en weer langs het Australian War Memorial gelopen. En toen moest ik van daar nog teruglopen naar het Glebe park en naar het hostel. Uiteindelijk rond 16u het hostel binnen gestrompeld. Ik heb de tocht overleefd, haha.

Multiculti

's Avonds gezellig met de meiden op mijn kamer gekletst: met de Australische Rachel, und mit Rebeccah und Anna, de Duitse zusjes. Later kwam ook Piiri erbij, en hebben we hele gesprekken gehad over het kastensysteem in India, hoe zij dit ervaart etc. Erg boeiend om er zo vanuit verschillende culturele blikken naar te kijken en over te praten. En natuurlijk ook een hoop lol gehad. Ook enorm gelachen toen ik de sleutel van mijn kluisje kwijt was: paniek want al het waardevolle spul zat erin en het zou net wat voor mij zijn om de sleutels in de tas te doen en vervolgens de tas in het kluisje te zetten. Dus grootschaalse zoekactie met alle dames, bleken ze 10 minuten later gewoon in een broekzak te zitten: handig Charissa. Een geslaagde avond na een geslaagde dag.

Vertrek

Vrijdagochtend als gebruikelijk opgestaan en afscheid genomen van mijn roomies. Uitgecheckt en op de bus gestapt richting Cooma. De rit naar Cooma duurde ruim anderhalf uur en onderweg genoten van het landschap. De omgeving hier is ook enorm droog en bestaat voornamelijk uit graslandschap. Dat houdt nu dus in dat alles geel is, het lijkt net koren. Vanuit Canberra was de omgeving heuvelachtig en glooiend met hier en daar kleine bergen. Des te zuidelijker we kwamen des te meer de bergen en het rotslandschap toenam. Om 13.45u aangekomen in Cooma en daar moest ik een halfuurtje wachten op de volgende bus: een schoolbus naar Jindabyne. Ik zat helemaal alleen in de bus dus ik vermoed dat de chauffeur op de terugreis allemaal kids vervoerd. In elk geval, om 15.20u aangekomen in Jindabyne. Vanaf Cooma werd overal reclame gemaakt voor de 'Australische Alpen' en was overal ski verhuur mogelijk. Best grappig aangezien het hier nu enorm droog is en er geen druppel water, laat staan sneeuw ligt. De bus stopte in Jindabyne bij een school en die was net uit dus meutes kinderen stroomden naar buiten. Allemaal heel schattig in uniform. Zowel jonge kids als tieners. Dus ik denk dat de scholengemeenschap hier net zo is als bij Kynan, basis en middelbaar samen. Om 15.30u kwam mijn volgende bus met chauffeur Wally, een gezellige man weer ik mee gekletst heb. Deze keer zat de bus echter propvol met kids, jong en oud door elkaar. Heel grappig om een keer mee te maken, zeker omdat het jochie naast mij hele verhalen had over het woordschema dat hij moest leren. Zoiets maak je ook niet elke dag mee. En toen kwam ik rond 16.30u eindelijk aan in Thredbo.

Thredbo

Thredbo ligt op 1370m hoogte en is daarmee een van de hoogste dorpen in het land. Bij aankomst direct ingecheckt in het hostel. Even iets anders dan het hostel in Canberra: dit is een houten gebouw, redelijk klein en knus. Meer mijn smaak dan die in Canberra. De receptioniste wist ook meteen dat ik Charissa was, aangezien het hier in de zomer muisstil is. 's Winters is het hier en in het hele dorp een drukte vanjewelste, 's zomers zijn alleen de echte fanatiekelingen hier. Ben ik blij dat ik daarbij hoor, je moet toch wel het hoogste punt van Australië bekijken als je in het land bent! Deze keer slaap ik op een female dormitory voor vier dames. Ik heb de kamer echter voor mijzelf, wel even lekker na een aantal dagen met acht meiden te hebben gelegen. Mijn bed opgemaakt, spullen geïnstalleerd en het hostel bekeken. Vanuit mijn slaapkamerraam kijk ik uit op Mount Kosciuszko en de stoeltjeslift: speciaal.

Volgende ochtend vol goede moed opgestaan om de berg te beklimmen en te overwinnen: goot het. Jakkes bakkes wat een regen. Hoewel ik uitzicht heb op de berg was er niets van te zien: een grote wolkenmassa. Hele dag kans op flinke regenbuien en op de radar was een groot front te zien. Dus besloot ik om morgen de berg op te gaan. Vandaag het dorpje bekijken en dingen regelen voor het vervolg van mijn reis. Dan is het lekker om een kamer voor jezelf te hebben, je hoeft even geen rekening te houden met anderen. Lekker in bed gelegen en gezeten en achter mijn laptop gekeken naar reismogelijkheden richting Melbourne. Helaas viel dat niet mee want er gaan vanuit Thredbo geen bussen in de zomertijd. Dat houdt dus in dat ik terug naar Canberra moet en vandaar door naar Melbourne. Beetje balen, maar ach, ik heb nu wel de Snowy Mountains gezien. Ondertussen bleef het maar doorregenen, maar ik begon me te vervelen op mijn kamer. Dus rond 12.30u het hostel uit gegaan en door het dorp gelopen met paraplu en al. Naar de supermarkt gegaan en ook stroopwafels gekocht, wahaaa!

River Walk

Aan het dorpsplein was een ski museum, een klein lokaal gevuld met allemaal ski geschiedenis. De toegang was gratis en hier even binnen geweest. Best leuk om te zien, oude foto's van vrouwen in jurken op houten skiën. De sfeer in dit dorp doet heel erg Europees aan, ook de manier van huizenbouw in dit dorp, en het is dan ook erg raar om mensen Australisch te horen praten. Dat klopt niet echt. Na het museum doorgelopen naar de stoeltjeslift en de aangrenzende bobslee baan (rodelen). Helaas was dit gesloten, ik denk vanwege de harde regen want overal stond aangegeven dat deze baan in de zomer open is. Beetje jammer dus. Daarom vol goede moed besloten om, jawel, een wandeling te gaan lopen. De River Walk langs het woeste beekje dat door het dorp stroomt. Zo in totaal twee uren gewandeld door de regen. Op zich genoten van de natuur, maar echt lekker was het niet om zo te wandelen. Daarom na de wandeling direct terug gekeerd naar het hostel. Onder de douche gedoken om warm te worden en toen ik heel charmant terug de kamer in kwam in pyjama en met een handdoek op mijn hoofd, bleek ik plotseling twee kamergenootjes te hebben: Jackie uit Nieuw Zeeland en Elaine uit Engeland. Ze werken beiden in Sydney en zijn daar bevriend geraakt. Meteen leuk met elkaar gekletst, fijn om weer mensen om mij heen te hebben.

Mount Kosciuszko

Zondag rond 08u wakker geworden na een goede nachtrust. De dames werden ook langzaam wakker en vroegen direct of ik ook zin had om samen met elkaar de berg op te gaan. Erg leuk en natuurlijk wilde ik dat, altijd fijner dan alleen. Met elkaar ontbeten en daarna doorgelopen naar de stoeltjeslift. Het was een open lift, dus we konden lekker met de voetjes bungelen. Zo in totaal een kwartier gereisd, een aantal km ver en zo'n 600m hoger (Thredbo ligt op 1380m). De berg was helaas wederom bewolkt dus des te hoger we kwamen des te kouder het werd en des te meer we in de wolken kwamen. Op zich had dit echter wel wat, een mystieke sfeer. Boven aangekomen zijn we richting het look out punt gelopen, zo'n 2,5 km klimmen. Gelukkig hadden ze een soort raster wandelpaden aangelegd, over het gras en de vele beekjes die hier stromen. Daardoor bleven de schoenen droog en was de oppervlakte waar ik op liep redelijk recht. Na een flinke klimpartij en een groot aantal traptreden kwamen we aan bij het uitzichtpunt: helaas totaal geen uitzicht want de wolken maakten het zicht tot ongeveer 10-20m. Elaine was ondertussen buiten adem en gaf aan niet verder te willen/kunnen. Jackie wilde echter graag naar de top, vanaf hier nog op z'n minst 4 km. Na even te hebben uitgerust besloot ik met Jackie mee te gaan. Als het niet lukte kon ik altijd terugkeren.

Naar de top

Dus begon ons avontuur en namen we afscheid van Elaine. De lucht was nog steeds flink bewolkt, maar we hoopten dat tijdens onze wandeltocht het misschien wat meer op zou klaren aangezien de zon warmer zou worden gedurende de dag. Zo tot 12.45u gelopen tot we eindelijk op 2228m hoogte waren en het hoogste punt van Australië hadden bereikt: de top van Mount Kosciuzsko! Ik was best trots op mijzelf, want ik ben totaal geen wandelaar of klimmer en het was best een aardig tochtje die alleen maar omhoog liep. En we hadden het ook vrij vlot gedaan vonden we. Boven op de berg was het uitzicht echter net zo ver als beneden (niets), dus een echte beloning hadden we niet voor onze klim. Daarom maar genoten van het idee dat we de hoogste berg hebben beklommen en van het croissantje als lunch. We wisten nu ongeveer hoe lang we zouden doen over de terugreis, maar moesten ook rekening houden met het feit dat de laatste stoeltjeslift om 16u vertrok. Daarom gegeten en even gewacht of de lucht zou klaren: en ja hoor, opeens trok een wolk weg en kwam daar ons uitzicht. Wauw! Zo zagen we opeens onze omgeving en de bergen rondom ons. Schitterend en de lucht werd ook blauw en stralend. Er bleven voortdurend wolken rondom ons trekken, maar tussen de wolken door konden we de omgeving redelijk goed bewonderen en foto's nemen. Echt de moeite waard, nu ook een visuele beloning. Na zo een half uur te hebben genoten, en te hebben gerild want wat was het daarboven koud en winderig, zijn we aan de afdaling begonnen. Onderweg bleven we redelijk goed zicht houden op de omgeving en alles leek dus anders dan toen we aan de klim begonnen. Bij het look out point hadden we ook opeens uitzicht, en zo konden we 'onze berg' nu ook vanuit daar zien. En toen leek hij opeens best ver weg, dus misschien was het maar goed dat er vanmorgen mist was. Na het look out point kwamen de wolken echter terug, dus was het uitzicht weg. Zo bereikten we de stoeltjeslift en kwamen rond 16.00u terug in onze hostel kamer. Kapot, moe, beblaard maar voldaan.

Gezellige avond

's Avonds met Elaine en Jackie uit eten gegaan in de plaatselijke pub. Erg gezellig want er waren meerdere mensen die naar het skiën kwamen kijken van de winterspelen. Dus mee gejuicht voor de Australische olympianen onder het genot van een echte maaltijd: fish and chips en een heerlijk dessert, chocolate mud pie. Niet verkeerd dus. Maar het was erg gezellig met de meiden, veel gelachen. Rond 19.45u weggegaan uit de pub en terug naar het hostel gelopen. Onderweg genoten van de ondergaande zon en van een hele vreemde 'kudde' kraaien. Het is mij al eerder opgevallen dat er hier in Australië veel kraaien rondvliegen. Maar vooral hier in Thredbo waren er een hoop. Vandaag boven op de berg zijn Jackie en ik ook een hoop tegen gekomen. Ze zitten gewoon wat te zitten en te krassen, no problemo. Maar het rare van vanavond was dat ze massaal rondvlogen. Niet een tiental, maar ik denk minstens een paar honderd, misschien wel duizend. In verschillende groepen vlogen ze al krassend rond, landden vervolgens op een dak en gingen na een paar minuten weer massaal weg. Het leek net een scene uit de film Birds, zo immens massaal. Heel bizar. Hier hebben we een kwartier naar gekeken want het ging maar door. Uit het niets vlogen ze op en maakten ze weer een ronde. Nog nooit eerder zoiets gezien en al helemaal niet met kraaien. In elk geval, niet aangevallen of onder gepoept dus het hostel in gegaan. Op de kamer mijn spullen alvast ingepakt want morgenochtend moet ik vroeg weg.

Lange trip naar Melbourne

Maandagochtend vroeg opgestaan, afscheid genomen van Jackie en Elaine en om 08u op de bus gestapt. Zoals gezegd moest ik eerst weer helemaal terug naar Canberra, daar rond 12.30u aangekomen. Om 14u op de bus naar Melbourne gestapt waar ik om 23u 's avonds in het pikkedonker aankwam. Naar mijn hostel toegelopen en direct op bed gegaan. Ik heb enorm veel zin in Melbourne en zal jullie in de volgende blog bijpraten overmijn avonturen hier: ik blijf namelijk een dikke week in deze stad!