Melbourne, Kangoeroes en Pinguïns

Eerste kennismaking

Na mijn lange, zeer lange busreis, werd ik de volgende ochtend uitgerust wakker. Ik hoef niets en moet niets, dat is fijn. Rustig opgestaan en al mijn spullen wat geordend en een plekje gegeven. Ik zal immers ruim een week in deze kamer verblijven. Als een echte backpacker gebruncht met de muesli repen die ik nog in mijn koffer had en daarna op speurtocht gegaan in het hostel: naar het dakterras, de keuken, en de receptieverdieping. Hier de tijd genomen om wat folders te verzamelen en een kaart van de stad. Achteraf gezien ben ik zeer blij dat ik voor dit hostel in Melbourne heb gekozen. Het hostel ligt echt in hartje centrum, tien minuutjes lopen van het hoofdplein en naast de Yarra River, die door het centrum van de stad loopt. Door de stad rijdt bovendien een gratis tram en die stopt pal voor het hostel, ideaal dus. Goed gekozen.

's Middags in deze City Centre Tram gestapt en zo ruim een uur kennis gemaakt met Melbourne terwijl de tram in een blok om het centrum heen reed. Uitgestapt voor mijn hostel en op weg gegaan naar Southbank, aan de overkant van de Yarra rivier. Hier is het hoogste gebouw van Australië te vinden: de 300m hoge Eureka Tower. Vanuit een park genoten van het uitzicht op de skyline en vervolgens de rivier overgestoken. Je kan zien dat dit een populaire plek is van de mensen om te komen, want overal zijn bankjes en parkgedeeltes. Men ligt heerlijk in het gras te zonnen of een boekje te lezen en koopt ijsjes bij de ijskraam. Ondertussen kijkt men schitterend uit op het centrale plein van de stad: Federation Square. Zo al genietend naar de Eureka Tower gelopen. Hier een kaartje gekocht (met korting omdat ik nu YHA lid ben, yeah) en vervolgens in 38 seconden 88 verdiepingen gestegen naar het skydeck. En wauw wat was dit bijzonder. Ik houd gewoon om zo hoog mogelijk het uitzicht te hebben over de omgeving, prachtig om zo de stad te zien, mijn echte kennismaking met Melbourne. Het skydeck bood 360 graden zicht en had onderweg een soort vaste verrekijkers gericht op belangrijke punten en daarbij stond korte uitleg. Dus deze 'route' van dertig punten gevolgd, erg leuk. Ondertussen foto's genomen en ook nog op het buitenterras gegaan. Dat is het echte werk, met de wind in je haren en de geluiden van de stad onder je. Ja, uitzichten zijn echt mijn ding.

Langs de kade teruggelopen terwijl het zicht op het stadscentrum nog steeds prachtig was. Het weer was vandaag trouwens ook heerlijk. Zo rond de 26 graden, dus lekker warm maar niet te heet. En 's nachts koelt het hier redelijk af, tot 10 of minder (zelfs tot aan vriespunt), waardoor slapen wel gaat. Terug in mijn hostel een nieuwe kamergenoot ontmoet: de Australische Corrina. Leuk mee gepraat over van alles en nog wat en toen was het ineens al bijna 23u. Zij vertrekt morgen helaas al, maar gaf ook aan als ik in Sydney ben contact te moeten opnemen, dan zou ze me wel even rondleiden. Handig zulke connecties ;-)

Kathedralen en Federation Square

Woensdag me de gratis tram opnieuw een rondje stad gedaan en bij de St. Patricks Cathedral uitgestapt. Prachtige grote kerk aan de zijkant van het stadscentrum. De tijd genomen om de buitenkant en tuinen te bekijken. Toen ik naar binnen ging bleek er een mis bezig te zijn, dus achterin gaan zitten. Ze deden communie en er waren verder geen toeristen. Ik heb niet zoveel met dergelijke kerken, maar het was mooi om de mensen zo respectvol te zien richting God. Geknield bidden, een knikje door de knieën voor je de kerk uitgaat etc. Het heeft wel iets. Nadat de dienst af was gelopen dromden de toeristen binnen en was de sfeer direct weg. Dus toen ben ik ook maar verder gegaan richting de Fitzroy Gardens, een groot park met o.a. Captian Cook's Cottage, een of ander beroemd oud huisje (stelde trouwens niet voor). Genoten van een wandeling door het prachtige park en vervolgens de Treasury Gardens ingedoken voor een tweede park. Volgens bordjes zouden deze parken vol moeten zijn met possums, maar ik heb er welgeteld nul gezien. Via deze parken kwam ik weer terug in het centrum waar ik door ben gelopen naar Federation Square, het hart en de ontmoetingsplek van de stad.

In de gebouwen rondom het plein zijn allerlei culturele dingen te vinden, verschillende exposities, musea etc. En op het plein zelf zijn allerlei cafés en zithoekjes te vinden. Het is qua architectuur zeer modern, maar het heeft wel een bepaalde uitstraling. Een hoop mensen, met name jongeren, zaten dan ook heerlijk in de zon te genieten van alles. En tegenover dit plein is het oude gebouw van Flinders Station te zien, als ook de St. Paul's Cathedral. Zelf even op het plein gezeten en gekeken naar vechtende meeuwen en naar schakende mensen. Er staan meerdere schaakborden op het plein, superleuk! Hier even heerlijk gezeten en vervolgens naar de kerk gegaan, De Kerk van Melbourne. Een of andere organist zat een riedeltje te spelen, maar ik moet zeggen dat ik de andere kathedraal een stuk mooier vond. In elk geval de sfeer...

Hierna doorgelopen richting mijn hostel en ondertussen uitgekeken naar eetmogelijkheden. Helaas geen goedkope dingen, dus de Mc Donald ingedoken. Ik word alleen een beetje gaar van het vele junkfood, dus kocht ik een, jawel jawel, salade. Dus ik heb braaf een redelijk gezonde maaltijd gegeten. Maar, dat doe ik nooit meer, het klopt gewoon niet om zoiets te eten bij de Mac. En het was helaas geen caesar salade, maar meer een soort konijnenvoer. Ach ja, het was het proberen waard. Ondertussen was de hemel open gebarsten en hoosde het buiten. Dus onder winkeldakjes doorgelopen richting het hostel. Onderweg nog een tweedehands boeken kelderzaakje binnengegaan, erg leuk! Niks gekocht maar wel rond gesnuffeld. Stapels en stapels hoog met boeken. Fantastisch, net een schots en scheve scene uit een film. Mijn voetjes waren ondertussen best moe dus de gratis tram ingedoken en bij mijn hostel uitgestapt, waar ik drie nieuwe meiden aantrof: een Amerikaanse, een Franse en de Duitse Anja. Even leuk met ze gepraat en samen met Anja de Phillip Island toer geboekt voor komende vrijdag: een stuk gezelliger dan in je eentje.

Tuinen, varen en onderzoeken

Donderdagochtend ben ik er samen met Anja op uit gegaan. Niet de tram genomen maar deze keer netjes gewandeld naar Federation Square en toen de rivier over gestoken. We moesten via meerdere andere parken doorlopen naar de botanic garden, en aan een van deze parken vonden we de Melbourne Art Gallery. Omdat de galerij in Canberra zo'n succes was hier samen in gegaan, toegang gratis. Heel veel oude dingen zoals beeldjes en glaswerk etc, maar dat boeide ons niet zo heel veel. De afdeling moderne kunst was leuker, 'Melbourne Now'. Met name een kamer die volledig leeg was en waarbij de waarschuwing stond als je er in liep dat je harde geluiden en lichtflitsen zou ervaren. Dus iedereen bleef aan de zijkant staan, afwachtend en met opengesperde ogen en oren. Maar ik ben Charissa en wil dergelijke dingen altijd uittesten, dus met vingers in de oren naar voren gerend. En ja hoor, bijna halverwege de kamer klinkt gigantisch luid een trein en springen spotlights aan die de lampen van de trein verbeelden. Haha, half doof maar nice one. Na het museum doorgelopen via de parken naar de botanische tuinen: een afgesloten stuk park met allerlei inheemse planten, bomen en bloemen. Hier ongeveer een uur rondgelopen, genoten van het zonnetje. Al is het vandaag toch ook best fris. De temperatuur is rond de 15 graden en dat is niet warm-warm. Met zon erbij prima te doen, zonder zon fris.

Samen geluncht in het park met onze meegebrachte broodjes en daarna ieder ons eigen pad gegaan: Anja naar het centrum, ik naar het sportdeel van Melbourne. Hier zijn onder andere de tennisbanen en het Rod Laver Stadion te vinden van de Australian Open. Daarnaast was een van de beste cricket stadions van Australië. Leuk om hier rond te lopen. Teruggelopen naar het centrum en daar een kaartje gekocht voor de ferry naar Williamstown, een subburb aan het einde van de Yarra River en aan de baai. Op die manier zie ik de stad, de rivier, de haven en de baai. Dus kaartje gekocht en naar de aanlegplaats gelopen. En daar kwam de boot, volgeladen met Aziaten. Die stapten echter allemaal uit en ik kon aan boord. En bleek de enige te zijn die ook aan boord kwam: een privé boot voor mij alleen! Vertrokken en door de golfslag en 'regen' die daardoor ontstond snel binnen gaan zitten. Hier heel gesprek gehad met de kapitein, super leuk. Hele verhalen tegen elkaar verteld en ondertussen toonde hij mij de stad, de haven en wees mij op bijzonderheden. Eenmaal in Williamstown aangekomen had ik even de tijd rond te lopen maar heel veel stelde het niet voor. Mooi uitzicht over de baai (Port Phillip Bay) en op de stad en skyline. Weer aan boord gestapt en aan de terug reis begonnen met welgeteld één nieuwe passagier, een Schotse toerist. Dus lekker met z'n drieën gepraat en ondertussen genoten van het uitzicht. Het water in de baai en rivier is half zout half zoet en dat rook je. Heerlijk die zeelucht en de wind in je haren. Echt genoten van de boottocht. En terwijl we voeren scheen de zon grotendeels dus ook dat was genieten. Zo in totaal twee uren doorgebracht op een lege boot.

Terug in het hostel ben ik me gaan verdiepen in de komende onderdelen van mijn reis. Ik wil vanuit Melbourne de Great Ocean Road bekijken, de Grampians en uitkomen in Adelaide. Er zijn tours vanuit Melbourne maar die zijn prijzig en duren maar drie dagen. Ik zou graag meer tijd hiervoor hebben, maar dan zit je weer met vervoer problemen. Anja, mijn kamergenoot, komt net vanuit Adelaide en heeft daar in haar eentje een auto gehuurd en is zo in zes dagen naar Melbourne gereden. Prijzig, maar daardoor wel echt de tijd om te genieten. Nu is dat een idee waar ik over nadenk. Een andere mogelijkheid is door op de plaatselijke Marktplaats (Gumtree) te kijken. Hier een aantal mensen aangeschreven die de komende tijd ook naar Adelaide gaan. En nu dus afwachten hoe het gaat lopen...

Kangoeroes en pinguïns

Vrijdagochtend opgestaan en om 12.30u door de bus opgepikt. Gelukkig als laatste dus Anja en ik hoefden niet meer de hele stad door de crossen om anderen op te halen. De reisleider en tevens chauffeur 'Wookie' deed tijdens het rijden een gezellig / prettig gestoord praatje en vertelde ons het schema van de tour. We zouden eerst een uur rijden en vervolgens in een dorpje lunchen. Zo gezegd zo gedaan. Onder het rijden nog gekletst met de Italiaanse Daniella. En vervolgens geluncht met elkaar terwijl we werden geterroriseerd door meeuwen. Na een half uur verder gereden naar onze eerste echte stop: Australian Wildlife Park Maru. Ik denk dat het park het beste te vergelijken was met een soort kinderboerderij, maar dan met meer exotische dieren. Het was te klein om een dierentuin genoemd te worden. Bij aankomst kon je verschillende dingen bijkopen, bijv. dat je de koala's mocht aanraken etc. Maar ook voer om de kangoeroes te voeren. Dus voor $2 een bakje voer (zaadjes en hooi) gekocht en het park ingelopen. Welkom geheten door een ranger die kort uitleg gaf wat voor dieren er allemaal zijn: koala's, kangoeroes, walabies, tasmaanse duivels, emoes, dingo's, wombats en verschillende vogelsoorten. Hoewel dit geen 'wilde' dieren waren, was dit natuurlijk een top kans om deze typische Australische dieren van dichtbij te ervaren. Via de koala omheining eigenlijk direct doorgelopen naar de kangoeroe afdeling, een groot stuk afgesloten gebied met naar mijn schatting zo'n dertig kangoeroes. Ze lagen heerlijk te chillen in de zon, rond te huppen, of te eten uit de handen van bezoekers. Anja en ik zijn naar een groepje toegelopen en daar kwamen ze aanhuppen. Heel zachtjes met hun lippen pakten ze het voer uit je hand en aten het rustig op. Ze waren ook erg nieuwsgierig en totaal niet bang voor mensen. Dus even flink geknuffeld met een aantal kangoeroes, ze zijn zo zacht en pluizig. Eigenlijk voelt het gelijk als een konijn, alleen zijn ze dan een 'stukje' groter. En wat ook echt immens schattig was, was dat sommige kangoeroes met hun handjes mijn hand vastpakten. Ze hebben best grote klauwen, maar deden dit zeer liefdevol, haast teder. Ongelooflijk wat een top moment voor mij als dierenliefhebber: ik wil een kangoeroe! Zo van kangoeroe naar kangoeroe toegelopen en eten gegeven. Wie mij kent weet dat ik van de minder populaire dieren houd, dus ik zocht de 'loners' op die de andere toeristen met rust lieten. Heerlijk dus één op één momenten gehad, terwijl de andere toeristen massaal rondom de grootste kangoeroes stonden. In totaal hadden we ruim een uur de tijd in het park, dus na zo'n vijftig minuten in de kangoeroehemel ben ik naar het andere gedeelte toegegaan. Op weg daarnaartoe was de grootste kangoeroe 'vrij', dus ook die even eten gegeven: wat een joekel! En naast hem zat een vrouwtje met pootjes die uit haar buidel staken: een joey (baby kangoeroe). En ja hoor, terwijl ik daar sta hupt de kleine eruit, kijkt even rond, en hupt weer terug in de buidel. Smeltmoment :-)

Van de kangoeroes doorgelopen naar de emoes, dingo's en koala's. In vergelijking met kangoeroes zijn koala's eigenlijk best saai. Ze slapen 20u per dag en als ze actief zijn eten ze eigenlijk alleen maar. Dus de koala's die ik in het begin had gezien, lagen al hangend te slapen. Toen ik voor de tweede keer bij de koala omheining kwam, was er echter eentje (Morgan) actief en die liep precies over de balk boven mijn hoofd: perfect fotomoment dus. Alhoewel, hij liep welgesteld een minuut en ging toen weer slapen, saai mormel. Maar wel schattig, en ook hele grote klauwen dus ik snap dat je ze niet mag optillen en knuffelen (dat is verboden in de meeste staten met als uitzondering Queensland). Na de koala's langs andere dieren gelopen en toen was het tijd om te gaan. Enorm genoten van deze eerste stop, als dit alles was van vandaag was het al goed geweest voor mij.

Maar we reden door naar Phillip Island, dit eiland ligt enkel verbonden met het vasteland door een grote brug. Op het eiland aangekomen naar een Chocolate Factory gegaan voor wat gratis chocolade proeven. Ze hadden hier ook levensgrote pinguïns volledig van chocola. Lekkere stop. Vanuit hier was het een kleine rit naar Cape Woolamai voor een wandeling over Woolamai beach: een populair surfstrand met grote en hoge golven. Hierna langs het Grand Prix Circuit gereden waar motors bezig waren hun ding te doen en toen naar het grootse dorp gereden voor ons avondeten. Samen met Anja en een ander Duits meisje lekker genoten van fish and chips in een zaakje dat gerund werd door een typische oma (die alles met een rekenmachine uitrekende) en Chinezen. Rond 18.30u doorgereden naar The Nobbies: een wandelgebied met houten platformen tussen de hutjes van de pinguïns. De pinguïns die op dit eiland voorkomen zijn de Little Penguins, de kleinste soort pinguïns die bestaan (max. 33 cm). Elke avond komen ze aan land en gaan ze naar hun holen. Dit is een van de weinige plekken in Australië waar deze pinguïns voorkomen, en helaas zijn er steeds minder. Om die reden helpt Australië de pinguïns door kant en klare houten hokjes neer te zetten, dat scheelt de pinguïns een hoop graafwerk. Rondom een groot deel van de kust van Phillip Island zijn deze hokjes terug te vinden en 's nachts worden wegen afgezet om de pinguïns vrij baan te geven. The Nobbies is een onderzoekscentrum in het gebied van de pinguïns en zoals gezegd was er met houten vlonders een wandelpad gemaakt over de huisjes van de pinguïns heen. Dus goed gekeken of we pinguïns zagen, want vanavond tijdens de parade mogen we helaas geen foto's maken.

Terwijl we over de vlonders liepen ging de zon steeds lager aan de hemel staan, wat prachtige foto's opleverde. Ondergaande zon boven de woeste zee. Met uitzicht op Seal Rock, een grote woeste rots waar regelmatig veel zeehonden ze vinden zijn; nu helaas geen een te bekennen. Maar wees niet getreurd, want al vrij snel zagen we onze eerste pinguïn, als slapend in een hokje. En nog één! En toen ontdekten we dat er een aantal pinguïns onder de vlonders zaten. Dus heel charmant op de vlonder gaan liggen en hangen om onder de vlonder te kijken: super schattige kleine wollen bolletjes die eruit zien als een pinguïn. Zo meerdere keren op mijn buik gelegen en op handlengte afstand van wilde pinguïns gezeten. Bijzonder, wauw. Na deze avondwandeling alle mogelijke kledinglagen aangetrokken die ik mee heb (dat betekent slechts twee laagjes lange mouwen). Vervolgens doorgereden naar de plaats van de Penguin Parade; op de parkeerplaats stonden serieus bordjes met waarschuwingen om niet zomaar weg te rijden omdat er pinguïns onder de auto kunnen zitten. Samen met Anja direct een plaatsje gezocht op de tribune, hier moesten we over soortgelijke vlonders naar toe lopen. De tribunes stonden op het strand en ik denk dat er in totaal zo'n paar duizend mensen op konden.

Na een uur wachten was het zo goed als donker (20.40u) en kwamen de eerste pinguïns: al kruipend en glibberend uit het zeewater formeerden ze groepjes om als de kust veilig was zo snel mogelijk het strand over te steken. Soms waren ze halverwege bang en renden ze al waggelend terug de zee in. En soms was er een dappere eenling die übercool alleen het strand overstak. Zo samen met Anja enorm gelachen om een groepje pinguïns die in totaal negen pogingen nodig hadden voordat ze de duinen durfden te bereiken. Volgens de rangers is het niet te voorspellen hoeveel pinguïns er 's avonds komen: ze tellen de pinguïns altijd vanuit een observatiedek en het minste aantal was 73 en het grootste aantal boven de 5000. Ik denk dat wij een paar honderd voorbij hebben zien komen. Zoals ik al zij waren foto's verboden en de rangers traden ook vrij streng op. Dus geen foto's van de parade zelf kunnen nemen. Maar dat is toch lastig in het donker. Anja had het op den duur enorm koud (het werd deze nacht rondom het vriespunt) dus die is alvast naar boven gegaan om op de vlonders te kijken hoe de pinguïns naar hun huisjes waggelen. Maar ik ben niet voor niets warme Charissa dus ik heb gekeken naar de parade tot de rangers de lichten uitdeden en ik wel omhoog moest met de laatste tientallen mensen. En toen begon deel twee van de avond: vanaf de vlonders op zoek naar de pinguïns. Ik zeg wel op zoek, maar ze waren echt overal! Je kon ze aanraken als je wilde (verboden en kans op flink verwondingen). En omdat ik vrij achteraan liep, de meeste mensen waren al na de eerste parade naar de warmte gegaan, had ik de pinguïns voor het uitzoeken. Ze liepen, waggelden, al brullend in formatie of alleen. Een enorm leuk gezicht. Zo meerdere keren een groepje pinguïns gevolgd als een soort grote Charissa-pinguïn. Wauw wauw wauw. En ik, punctuele Charissa, vergat de tijd! Dus op mijn dooie gemakje liep ik samen met de pinguïns, praatte ik tegen ze en zou ik er het liefst de hele nacht bij willen zitten. Rond 22u kwam ik eindelijk weer aan bij het onderzoekscentrum (met restaurant en shop) en daar was Anje ook nog enthousiast aan het rondkijken. En toen kwam onze reisleider ons zoeken want we moesten schijnbaar om 21.30u terug in de bus zijn, oeps, haha. Hij vond het geen probleem en moest wel lachen om ons enthousiasme, maar er zaten wel wat zure gezichten in de bus. Haha, ik heb een topavond gehad, wat zeg ik, een topdag. Enorm genoten van de natuur en de dieren. Hele dag met een grijns rondgelopen.

Wat wil ik

Zaterdagochtend afscheid genomen van Anja die doorgaat naar Sydney. Deze dag was voor mij een regeldag. Alle foto's uploaden en sorteren, dagboek bijwerken, budget beheren etc. Jaja, deze dingen moeten ook gebeuren. Ik heb ondertussen meerdere keren contact gehad met mensen van Gumtree, maar niemand gaat datgene doen wat ik graag wil. Dus voor mijzelf gekozen: ik ga een auto huren. Eng, spannend maar zo kan ik rustig de tijd nemen om mijn ding te doen. Zelf een advertentie op Gumtree gezet waar ik mijn plan in uitlegde en met de vraag of anderen misschien wilden delen in het plezier en de kosten. Al vrij vlot kreeg ik meerdere reacties, maar zodra ik meer info gaf over de kosten kreeg ik geen reacties meer van mensen. Beetje onbeleefd. In elk geval, na het avondeten uitgebreid met papa en mama geskypt vanaf het dak van het hostel, fijn om hen weer te spreken en met prachtig uitzicht in de ondergaande zon.

St. Kilda en een travelmate

Zondag tram 13 gepakt naar St. Kilda, net als Williamstown een subburb van de stad. Aan de baai en met een heerlijk strand volgens de folders. Dus een half uur in de tram gezeten en uitgestapt bij Luna Park, een pretpark dat ook op veel foto's is te zien. Omdat het zondag was, stonden er aan de esplanade langs de weg allemaal marktkraampjes: leuke verrassing dus daar eerst langs gelopen. Daarna richting de zee gelopen en de lange pier bewandeld. Onderweg genoten van vissers, peddelaars op surfborden, bootjes en duikers. Duikers waren namelijk bezig een klein rif schoon te maken van zeesterren: die beschadigen het rif en het leven daar. Dus emmers vol zeesterren werden naar boven gehaald, gesorteerd en vervolgens vernietigd. Volgens mij was het allemaal vrijwilligerswerk en ik vond het bijzonder om de toewijding en passie van deze mensen te zien voor hun stad en hun rif. Een tijdje langs rotsen gewandeld en ja hoor, wederom pinguïns gezien! Die zitten ook hier tussen de rotsen, haha, geniaal. Niet zo mooi en uitgebreid als op Phillip Island, maar toch een stuk of vier gezien. Daarom een tijdje tussen de rotsen gaan zitten en om mij heen hoorde ik overal het schrille gekras van de pinguïntjes. Dus eentje meegenomen en die woont nu in mijn koffer (nee hoor.. haha). Terug richting het strand gewandeld en daar over de boulevard gelopen. Omdat het zondag is is het hier een drukte vanjewelste en zijn denk ik allemaal werkmensen uit de stad hier gekomen voor hun vrije dag. Dus terrassen zaten vol, op het gras lagen allemaal mensen en het strand begon ook vol te stromen. Een plekje veroverd en hier heerlijk in de zon gelegen en ook twee keer gezwommen in het redelijk frisse water. Heerlijk. Achteraf blijkt dat ik op mijn rug precies daar ben verbrand waar mijn handen net niet konden komen, beetje jammer...

Rond 16u was ik opgedroogd en ben ik met de tram terug naar de stad en mijn hostel gegaan. Hier gedoucht en om 18.30u terug naar Federation Square gelopen. Vanmiddag heeft namelijke ene Martin uit NL gereageerd op mijn advertentie en hij was zeer enthousiast en had hetzelfde idee. Dus afgesproken om vanavond dingen door te spreken. Met een enigszins nerveus en ongemakkelijk gevoel naar het plein gelopen en daar kennis gemaakt, voelt toch een beetje raar zo, haha. Maar samen wat gedronken en gegeten en de ideeën besproken. Eigenlijk precies hetzelfde: ook hij heeft voldoende budget om te huren en wil de tijd nemen voor deze dingen. Hij kwam nog met het idee om ook Kangaroo Island erbij te nemen, dus in plaats van zes dagen acht dagen te gaan. Dus rekensommetje gedaan en dit zou nog altijd goedkoper zijn (ruim $50) dan als ik een tour naar Adelaide zou doen en een dagtour naar Kangaroo Island. Vandaag, maandag, opnieuw contact gehad met Martin om te horen of hij nog steeds voor is. Hij was nog altijd enthousiast. Dus heb ik voor mijzelf de knoop doorgehakt om het te gaan doen, ik vertrouw op mijn intuïtie. Het is toch ideaal om samen op te reizen? Dus heb ik de auto geboekt voor acht dagen en dan zien we wel of we na dag zes inderdaad doorrijden naar Kangaroo Island. Ik heb er zin in: ik heb nu ruim de tijd om te genieten van deze tocht, van al het moois in de natuur, en iemand om mee te rijden en te kletsen tijdens het reizen. En dan ook nog in het Nederlands. Vandaag verder gebruikt om dingen uit te zoeken en om al mijn spullen te wassen. Want ik ben nu twee weken onderweg en een wasbeurt is nodig: dus voor $7 wasmachine, droger en poeder gekocht en alles gewassen en zelfs een aantal jurkjes genaaid en hersteld. Morgen is mijn laatste dag in deze grote wereldstad: ik ga dan langs mijn favoriete plekjes en neem afscheid. En dan begint woensdag het avontuur langs een van de mooiste kustroutes ter wereld, ik heb er zin in!